Anecdotario

 

Quien no tiene una anécdota que contar tiene un ciento. Ésta está llamada a ser la página más visitada. Los textos, cuanto más breves, más atractivos.


Pequena homenaxe a Casiano

Por David Corral Díaz

Enviado 27.12.2014 Entre os personaxes singulares do Seminario hai que recordar a Casiano que ademais de prestar o humilde servizo de limpeza era eficaz recadeiro clandestino principalmente para traer La Hoja del Lunes. O esmero que poñía na misión encomendada non evitaba que algunha vez o delatara unha esquina do xornal amosando por debaixo da chaqueta ou que a súa deficiencia de visión impedira que o xornal chegara ao seu destinatario, se algún espelido se adiantaba facéndose pasar por tal. Pero Casiano tiña un don moi apreciado. Sabía calcular con precisión a data das festas movibles. Casiano, cando cae a Pascua para o ano que ven? Uns poucos segundos e respondía con precisión. Non sei con que distancia podía chegar a facer os cálculos. Debía ter un calendario impreso nalgún apartado limpo da súa cabeza. Se fose hoxe diriamos que tiña unha programación no cerebro, pero daquela non había iso. O que el tiña daquela era un calendario, quizais perpetuo, gravado e claro na súa cabeza.Gratitude.

E xa pa continuar coas persoas do servizo de limpeza houbo un tempo que facía este labor unha señora con varias décadas enriba, acorde cos canons tridentinos e idónea para non espertar a concupiscencia dos estudantes. Non sei se tiña outro nome, pero entre nós andaba por Filipa. O caso é que un pequeno episodio deu lugar a que o compañeiro Laurentino habilidoso el, compuxera uns versos para relatar ese incidente que se cantaba coa música de “La Calandria.” Dicía así: En un vater de arriba / un rosario cayó / y el pobre de su dueño / su pérdida lloró. Hasta que la Filipa / que por allí pasó / deme una pesetiña / y se lo saco yo. Y luego la Filipa / presto se arremangó / y con mano desnuda / buceó, buceó, buceó. O obxecto relixioso, rescatado de tan innobre lugar, unha vez purificado seguiría servindo de guía para os rezos do devoto seminarista.


O “Teitorciño” do Día de San Nicolás P

or Manuel Carballo Ferreiro

Enviado el 06/12/2014 a las 18:42

O Reitorciño do día de San Nicolás Cando aínda non se celebraba o 6 de decembro ningunha Constitución, este día xa era IMPORTANTE no Seminario de Mondoñedo, porque no día de San Nicolás, que tampouco fora aínda mercado nin manipulado por ningunha multinacional, facía de Reitor extraoficial o alumno máis noviño e, cousa curiosa, non se botaba en falla para nada ao Reitor oficial. Non podería facerse o mesmo cos presidentes? Hoxe tamén é un día IMPORTANTE para os antigos alumnos daquela inmensísima casona. O secular Seminario sorrí, porque ve que entre os seus froitos hai alumnos moi ben nacidos, por agradecidos. Para ser agradecidos hai que conservar alma de nenos coma o Reitorciño do día de San Nicolás. Graciñas, compañeiros!

Sé el primero en comentar

Dejar una contestacion

Tu dirección de correo electrónico no será publicada.


*