![Poema de David Corral](https://www.homenaxeseminariomondonedo.com/wp-content/uploads/2021/08/Poema-de-David-Corral-678x381.jpg)
Por David Corral
48 anos. Só 48 anos de vida do compañeiro Ponciano. O día catro de abril de 1987 falecía na reitoral de Oirán acompañado polos seus pais. Funeral en Samartiño de Mondoñedo onde nacera e acompañado polos compañeiros de curso que portaron o seu cadaleito ata o cemiterio para darlle sepultura. Ponciano nacera nesta parroquia de Samartiño no ano 1939 e aos trece anos, 1952, ingresou en Lorenzana xunto co seu conveciño Orlando.
![](https://www.homenaxeseminariomondonedo.com/wp-content/uploads/2021/08/Ponciano-orgulloso-con-su-poadre-en-la-flamante-moto.-y-su-moto-683x1024.jpg)
Era fillo único, persoa moi singular que non pasaba desapercibido entre os compañeiros por algún que outro despiste, comentarios divertidos e bromas exercidas sobre implicación en acontecementos puntuais. Foi ordenado sacerdote na Capela Maior do Seminario de Mondoñedo con oito dos seus compañeiros de curso o seis de xuño de 1964. Despois de un ano de convitorio na Domus en Ferrol, o seu primeiro destino foi de coadxutor en Mondoñedo, na parroquia de Santiago con D. Felipe Bangueses. Non se atopaba a gusto e ao cabo do ano pedíu cambiar a unha parroquia rural. Non foi unha, que foron tres: Oiras, Figueiras e Pereiro onde estivo poucos anos pasando a continuación a Oirán onde rematou os seus días de vida. O ano seguinte do seu falecemento celebramos a reunión anual de compañeiros en Samartiño en recordo–homenaxe ao compañeiro.
![](https://www.homenaxeseminariomondonedo.com/wp-content/uploads/2021/08/Ponciano-y-su-curso-con-el-superior-Don-Eladio-Felpeto-Novo-1024x669.jpg)
Nos últimos anos de estudante xa guiaba unha moto, cambiando máis tarde o guiador polo volante; en ambos casos algún despiste e o pouco coidado da súa saúde levouno a sufrir algún accidente non grave.
![](https://www.homenaxeseminariomondonedo.com/wp-content/uploads/2021/08/En-2o-de-Filosofia-1024x763.jpg)
Ponciano, seguimos recordándote, botamos en falta a túa presenza, os teus comentarios, as túas reaccións nerviosas…, pero gardamos recordo do teu gran corazón.
Dejar una contestacion